Happy Valentijn, de mythe van Eros
Valentijn, een mythe?
Ooit een minder prettige dag voor een gelovige Valentinus die terechtgesteld werd omdat hij een heidense soldaat en een christelijke vrouw in de echt verbond. Hij gaf een briefje mee en een GELE bloem aan een blind meisje voor wie hij een genezing had willen verrichten. Zodra hij overleden was, kon ze opeens het briefje lezen: Van je Valentinus!
Het geven van bloemen heeft dus in oorsprong een genezende werking en betekenis. Iets wat je je geliefde wel zou toewensen.
In de meeste gevallen verwijst men eerder direct naar Cupido, het schattige engeltje die liefdespijlen afschiet, meestal een jonge maagdelijke knaap of zelfs een baby met vleugeltjes. Werkelijk?
De Oude Grieken hadden er toch echt een ander beeld bij: EROS was toch echt een volwassen man, een boogschutter die zijn pijlen willekeurig afschoot.
Eros, de God van de Passie.
De Griekse Oergod, die de ongebreidelde zinnelijke minnedrift moest voorstellen, werd beschouwd als een ongeleid projectiel met overdonderende creatiekracht.
De Alchemistische Godin Aphrodite, Godin van de Liefde, zijn moeder was degene die hem in goede banen leidde, zodat het in evenwicht zou zijn, hartstocht en liefde, passievolle liefde, hartstochtelijke passie maar ook tedere koestering, schoonheid, het maken van kunst, rijkdom en onvoorwaardelijke liefde.
Dionysos vertoont weliswaar sterke overeenkomsten met deze godheid maar hij is een echt mens, met het hart op de juiste plaats, met gevoel, emotie, beheersing, liefde, hartstocht, warmte en menselijke betrokkenheid.
In het boek, ‘Dionysos, de Vegetatiegod’, wordt hij eindelijk accuraat beschreven. Een aanrader.
Graag tot ziens.